Het Portret: De Oost-Vlaamse Aannemer
Gevormd in de Amerikaanse businesswereld ruilde Wouter Vermeulen met grote ambities San Francisco in voor het familiebedrijf in Wetteren.
Vijfendertig jaar geleden richtte Peter Vermeulen en diens vrouw Linda Van Hoecke de firma Vermeulen op. Vandaag staat Wouter, de oudste zoon, aan het roer van het familiebedrijf. En daarmee verraste hij misschien nog het meest zichzelf.
Bestemming: buitenland
‘Bij familiale kmo’s zie je vaak dat de volgende generatie wat druk ervaart om in het familiebedrijf te stappen en het vervolgens voort te zetten. Dat was bij mij niet het geval. Mijn ouders hebben me nooit dat gevoel gegeven, ze hebben me mijn eigen weg laten bewandelen’, blikt de 37-jarige Vermeulen terug. Vermeulen groeide op in Wetteren, niet meer dan een flink uit de kluiten gewassen dorp in de schaduw van Gent, temidden van de kmo die zijn vader en moeder hadden opgericht. ‘Leuk en aangenaam om in te vertoeven, maar ik voelde steeds de drang om mijn vleugels uit te slaan. “What else? Waar kunnen we nog naartoe?”’
De jonge Wouter Vermeulen had het ondernemende karakter van zijn ouders meegekregen, maar miste toen de klik met de activiteit van het bedrijf om in het spoor van zijn ouders te volgen. Bovendien wou hij meer van de wereld zien dan de contouren van Wetteren. Veel meer. Hij trekt eerst naar Amsterdam waar hij zijn master in de Business Administration haalt. Daarna, als jonge twintiger, neemt hij voor een jaar het vliegtuig richting China waar hij als consultant aan de slag ging. ‘Als ik er nu op terugkijk was dat allesbehalve evident. Ik kon wel rekenen op ondersteuning vanuit België, maar het voelde toch soms aan als in een zwembad springen zonder zwembadjes.’ (lacht)
One way ticket USA
Vanuit China gaat het vervolgens naar de Verenigde Staten. ‘Een van mijn contacten in China zei me: “You can do the toolshop or you can do the design shop.” En voor dat laatste moest ik naar de VS. Daar ging ik dus naartoe.’ Vermeulen landde in San Francisco, California en begon daar te werken voor een strategy consulting bedrijf. (lacht) ‘Ook daar gooien ze je op dag één in een zwembad om te zien of je kan zwemmen. Je krijgt een bedrijf toegewezen in een sector die je totaal niet kent, dertig dagen later moet je een presentatie geven aan die board of directors en hén vertellen welke richting ze uit moeten met het bedrijf. Heel intens. En dat herhaalde zich elk kwartaal, telkens voor andere bedrijven in heel uiteenlopende sectoren.’ Vermeulen blijft uiteindelijk dertien jaar in Amerika, waarbij hij voor diverse techbedrijven werkt. Zowel als werknemer, als medeoprichter. Op vandaag is hij nog partner in een Amerikaans bedrijf, Vermeulen Group. ‘Ik spendeer daar elke dag nog enkele uren aan, meestal de eerste en laatste uren van mijn dag.’
En nu bent u terug. Waarom het mooie, zonnige San Francisco achterlaten en terugkeren naar Wetteren, of all places?
Vermeulen: ‘Ha, de klassieke vraag. Die kreeg ik ondertussen al verschillende keren voor de voeten geworpen. Er zijn eigenlijk drie redenen. Ten eerste wou mijn vrouw, een Amerikaanse, graag naar Europa. Amerikanen hebben vaak een geromantiseerd beeld van Europa. Een tweede reden is dat mijn vrouw toen zwanger was en niet echt dichte familie had, en ik wel. Een derde reden was corona. Het was een reflectiemoment en een bewustwording van wat belangrijk is. Ik had mijn grootmoeder al verloren en ook mijn vader had enkele weken in het ziekenhuis gelegen. Ik besefte dat het bedrijf continuïteit nodig had, maar tevens zag ik opportuniteiten voor het bedrijf.’
U had dan nu wel de affiniteit met het bedrijf om het verder te zetten?
Vermeulen: ‘Niet meteen hoor. Mijn initieel voorstel was om de zaak voor te bereiden om dan na een of twee jaar te verkopen. Begin 2020 ben ik me beginnen bezighouden met de zaak en in de zomer ben ik naar België gekomen met mijn vrouw. Ik heb me in de markt verdiept en dan is bij mij de shift gekomen om toch niet te verkopen en zelfs zaakvoerder te worden in januari van dit jaar.’
Groeien
Kan u, na uw doortocht in Amerika, uw ei voldoende kwijt in, met alle respect, een bescheiden familiebedrijf als het uwe?
Vermeulen: ‘Het spreekt voor zich dat er een verschil is, maar ik heb toch wel grote ambities met het bedrijf. Ik ben niet helemaal technisch onderlegd zoals mijn vader, maar ik heb wel mijn strategische kijk en commerciële aanpak. Dat past perfect bij mijn vader, die voorlopig nog in de zaak meedraait, net als mijn moeder. Ik zet hun verhaal verder, namelijk totaaloplossingen aanbieden voor het hogere marktsegment. De eisen liggen er hoog, maar de voldoening is groot voor onze medewerkers. Van daaruit is er ook een B2B-activiteit gegroeid. Vele klanten van ons zijn bedrijfsleiders. Zij willen dezelfde kwaliteit van in hun woning ook in hun kantoren en bedrijfsgebouwen. Daarnaast zijn we ook nog actief op de projectmarkt. Daar is onze aanpak iets anders, maar dat is ook een heel interessante business voor ons.’
Het is duidelijk dat u al een concrete visie heeft over waar u naartoe wil met de firma in de komende jaren.
Vermeulen: ‘Dat klopt. Ik wil me met de firma onderscheiden door alles in eigen beheer te doen. Het is een strategie die veel van ons vraagt, maar op de lange termijn zal lonen. We zijn momenteel met zo’n 15 mensen actief in de uitvoering en zes personen op bureau, waarvan een tekenaar en vier ingenieurs. We doen zelf de studie en de coördinatie van de projecten. Alleen zo kunnen wij aan onze klanten de kwaliteit garanderen die ze verwachten. Het is mijn doel om dat aantal te verdubbelen in de volgende 2 à 3 jaar.’
Veel succes daarmee.
Vermeulen: (lacht) ‘Ik begrijp uw reactie. Het is zeer moeilijk, tot bijna onmogelijk, om ervaren personeel te vinden. Toch zeker als je er, zoals wij, een vijftiental extra wil aanwerven. Als we verder willen groeien en onze ambities willen waarmaken, gaan we ze toch nog nodig hebben. Daarnaast kijken we uit om een sectorgenoot over te nemen. Maar ook dat is geen eenvoudig verhaal, want het volledige plaatje moet kloppen.’
Het laatste woord
Wat is uw dierbaarste bezit? Wouter: ‘Mijn Yahama vleugelpiano.’
Wanneer was u het gelukkigst? Wouter: ‘Op mijn trouwdag.’
Wat heeft u van uw ouders meegekregen? Wouter: ‘Een zeer hoog durfgehalte.’
Als u één ding aan uzelf mag veranderen, wat zou dat zijn? Wouter: ‘Mijn perfectionisme.’
Met welk gerecht scoort u punten als u vrienden uitnodigt? Wouter: ‘Je hebt me liever niet in de keuken.’
Naar welk tijdperk keert u terug als u een teletijdmachine zou hebben? Wouter: ‘De jaren zestig.’
Waar ergert u zich het gemakkelijkst aan bij andere mensen? Wouter: ‘Mensen die hun afspraken niet nakomen.’
Heeft u artistiek of muzikaal talent? Wouter: ‘Ik speel piano en gitaar, en schrijf voor de fun muziek.’
Wat staat er bovenaan uw bucketlist? Wouter: ‘Een suborbitale ruimtevlucht naar de ruimte met Branson’s Virgin Galactic.’
Welke reis wil u zo weer opnieuw doen? Wouter: ‘De roadtrip van de Westkust van Oregon via Highway 1 naar LA. ’
Welke raad geeft u aan uw 16-jarige zelf? Wouter: ‘Maak je minder zorgen en heb veel meer plezier’
Wat is uw beste eigenschap? Wouter: ‘Mijn loyaliteit.’
Heeft u een guilty pleasure? Wouter: ‘Augurkensap rechtstreeks uit de bokaal drinken.’
Welke goede raad blijft u het meeste bij? Wouter: ‘Dat het iemands keuzes zijn die je echt laten zien wie hij is, eerder dan zijn competenties.’
Wat is uw grootste angst? Wouter: ‘Ik heb geen angst om te sterven an sich, maar eerder mijn leven niet ten volle kunnen geleefd hebben.’
Hoe ziet uw ideale weekend eruit? Wouter: ‘Fantastisch eten en wijn met de familie, een mooie gezonde wandeling in de natuur en een leuk live concert in het park.’
In welke buitenlandse stad zou u graag wonen? Wouter: ‘Kaapstad, Zuid-Afrika.’
Waar kan u boos om worden? Wouter: ‘Slechte koffie.’
Welke gebeurtenis heeft voor altijd uw leven veranderd? Wouter: ‘De geboorte van mijn dochter en de bewustwording van onconditionele liefde.’
Met welke persoon zou u één dag van levens willen ruilen? Wouter: ‘Met Keith Richards.’
Wanneer heeft u voor het laatst gehuild? Wouter: ‘Onlangs, bij het terugzien van de 30-jarige Jane Marczweski, op het podium ook gekend als Nightbirde, tijdens haar adembenedemende performance van haar zelf geschreven nummer “It’s OK”. Als je het nog niet gezien hebt: zeker eens bekijken.’
Origineel artikel gepubliceerd door Confederatie Bouw (13 september 2021).
